De liefde voor het vak: op zoek naar een pedagogiek van meesterschap

Leraarschap veronderstelt - naast de professionele deskundigheid - een passie, gedrevenheid of liefde voor het vak die men niet kan meten, leren of omschrijven, maar – en daar gaat dit praktijkonderzoek van uit: zichtbaar en ‘leerbaar’ maken.
Meesterschap van de leraar is een dimensie die noch louter algemeen-pedagogisch, noch louter vakdidactisch of kennisgericht is, maar die precies een intermediair niveau aanduidt: een ‘vakpedagogische’ dimensie. Precies door de manier waarop leraren een aandachtige en concrete zorg en bekommernis tonen voor vakgerelateerde aspecten (vb. zorg voor het materiaal, genieten van de schoonheid en zuiverheid van een wiskundige formule, aandacht voor de taal ...), lijkt deze ‘liefde voor het vak’ tevens een sterke pedagogische betekenis uit te dragen.
Door zich om een vak, een ‘zaak’ te bekommeren, dient zich iets fundamenteel aan in de pedagogische functie van de leraar die niet terug te brengen is tot een kenniscompetentie, maar tot een zorg. Deze vakpedagogische dimensie, die zich in het midden van dit continuüm bevindt en zich eerder richt op wat ‘tussen’ leerling en leerkracht ligt, lijkt echter vaak te ontbreken in het onderzoeksveld – en is net waar dit praktijkonderzoek de aandacht op wil richten.

Het resultaat van dit praktijkonderzoek zijn concrete leermaterialen die deze dimensie in de lerarenopleiding binnenbrengen.